Şişli moloz hattı Şişli moloz taşıma Şişli moloz nakliyesi Şişli moloz atık toplama Şişli alo moloz hattı,Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Osmanlı dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Teşvikiye Camii
İlçenin en eski mahallesi olan Tatavla’nın (Kurtuluş) 16. yy’da kurulduğu ileri sürülür. Eremya Çelebi Kömürcüyan’a göre 17. yy’da Taksim’den Pangaltı’ya doğru uzanan yolun iki yanında mezarlıklar; 18. yy’da Şişli ve Mecidiyeköy yörelerinden bağlar ve bostanlar yer alıyordu. Balmumcu Çiftlik-i Hümayun’u Şişli’ye kadar uzanıyordu. 18. yy’ın sonlarında Teşvikiye Camii’nin bugünkü yerinde bir mescit olduğu bilinir. Bu caminin avlusundaki III. Selim’in diktirdiği nişan taşı 1790/91 tarihlidir.[3]
Mekteb-i Harbiye, Maçka Silahhanesi gibi askeri yapılar, Fransızlara ve Ermenilere ait kilise, okul ve mezarlıklar, yerleşme alanının 19. yüzyıldan başlayarak Harbiye, Pangaltı ve Maçka’ya doğru yayılmaya başladığını gösterir. Abdülmecid döneminde (hükümdarlığı 1839-1861) imparatorluğun sınır bölgelerindeki yurtlarından olan birçok göçmen Şişli’nin hemen kuzeydoğusunda bulunan arpa tarlaları ve dutlukların olduğu alana yerleştirildiler. Bu kırsal yerleşim yerine padişahın adıyla Mecidiyeköy denmiştir.
1870’te çıkan Büyük Beyoğlu Yangınında evsiz kalan Levantenler ve gayrimüslimler Harbiye çevresinde inşa edilen kagir binalara taşınmışlardır. 1870’lerde, Matbaa-i Osmaniye’yi kuran Osman Bey de Harbiye ile Şişli arasında geniş bir arazi satın alarak bu arazide konak yaptırmıştır. Feriköy’de ilk bira üretim tesisinin (Bomonti Bira Fabrikası) kurulması ve Şişli Etfal Hastanesi’nin açılışı da 1890’lara rastlar.
Gene 19. yy’ın son çeyreğinde Harbiye, Nişantaşı ve Teşvikiye’de birçok konak inşa edilmeye başlamıştır. Taksim’den yapılan atlı tramvay seferleri ilk kez 1881’de Şişli’ye kadar uzanmış, 1913’te elektrikli hale gelen tramvay hattının daha fazla uzatılmasına ihtiyaç olmadığı düşünülerek tramvay deposu da (bugün Cevahir Alışveriş Merkezi) Şişli ile Mecidiyeköy arasında inşa edilmiştir. İstanbul’daki önemli anıtlardan biri olan Abide-i Hürriyet de 1911’de açılmıştır.
Cumhuriyet dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Nişantaşı
Harbiye, Pangaltı, Kurtuluş, Osmanbey, Nişantaşı, Teşvikiye ve Şişli’nin görünümü 1920’lerden sonra değişime uğradı. Bu semtlerdeki bahçe içindeki ev ve konakların yerini yavaş yavaş apartmanlar almaya başladı. Apartmanlaşmanın yaygınlaşması eski ulaşım yollarının çok belirgin caddeler haline gelmesine yol açtı. 1920’ler ve 1930’larda Şişli ve çevresi, varlıklı kimselerin bir apartman ya da apartman dairesi edinmek istedikleri ve bunun moda olduğu gözde semtler haline geldi.
1950’li yıllardan itibaren başlayan İstanbul’a yoğun göç dalgası sonucunda Şişli’nin kuzeyinde Çağlayan ve Gültepe semtleri oluşmaya başladı. Bir köy olan Kağıthane’nin nüfusu da hızla artmaya başladı. Yoğun nüfus artışı sonucunda, Beyoğlu’na bağlı bir bucak olarak yönetilen Şişli, 1954’te yapılan bir düzenlemeyle ilçe yapıldı. Şişli ilçe olduğunda Kağıthane ve Ayazağa da Şişli İlçesi’ne bağlı köylerdi.
1960’larda emekli subaylar ve gazeteciler için yapılan sitelerle Esentepe ve Gayrettepe semtleri ortaya çıktı, Mecidiyeköy’deki bahçeli evlerin yerini de apartmanlar almaya başladı. Gene yoğun göç hareketleri sonucunda ilçenin kuzeyinde Hürriyet, Örnektepe, Kuştepe ve Çeliktepe adlarıyla yerleşmeler oluştu. Yoğun bir sanayi merkezi haline gelen Kağıthane’de 1963’te belediye teşkilatı kuruldu (1981’de lağvedilerek İstanbul Belediyesi’ne bağlı şube müdürlüğüne dönüştürüldü).[4] Bomonti çevresideki fabrikalar çoğalırken, Büyükdere Caddesi’nin batı kenarında da birçok yeni fabrika kuruldu.
1970’e gelindiğinde Şişli İlçesi’nin nüfusu çeyrek milyonu aşmıştı. Beyoğlu’nun 1970’lerde geçirdiği bazı olumsuzluklar sonucunda ünlü mağazalar ve alışveriş mekanları Harbiye, Nişantaşı, Osmanbey ve Şişli semtlerine kaydı. Böylece alışveriş merkezi haline gelen önemli caddelerde eskiden beri ikametgah olarak oturulan apartman daireleri de işyeri olarak kullanılmak üzere kiraya verildi ya da satıldı. 1980’lerde, Halaskargazi, Rumeli ve Valikonağı caddeleri İstanbul’un en gözde alışveriş merkezleri haline geldi. Bu gelişim daha sonra Mecidiyeköy, Gayrettepe ve Esentepe’yi de içine aldı. Bu semtlerde Büyükdere ve Yıldız Posta caddeleri kenarında eskiden ikametgah olarak kullanılan apartman daireleri giderek iş yerine dönüştü.
Levent
1970’lerde oto tamirhanelerinin Dolapdere’den kaldırılması amacıyla Çeliktepe’nin kuzeyinde bir sanayi sitesi kuruldu. Aynı bölgenin çevresinde Sanayi Mahallesi adlı yeni bir yerleşme oluştu.
1980’lerde Şişli ilçesi bütünüyle (Kağıthane ve Ayazağa dahil) kentsel alan içine katıldı. Şişli’nin nüfusu, 1980’lerin ortalarına gelindiğinde yarım milyonu aşmıştı. 1980-1985 arasındaki yıllık ortalama nüfus artışı hızı ise yüzde 2,5 olarak gerçekleşti. Bu büyüme Kağıthane ve Ayazağa yörelerindeki gelişmeden kaynaklanıyordu. 1987’de yapılan yönetsel düzenlemeyle Kağıthane İlçesi kuruldu. Kağıthane’nin Şişli’den ayrılmasıyla ilçenin nüfusu yarı yarıya düştü. Gene bu bölünmeyle Şişli ilçesi toprakları ikiye ayrıldı. Kuzey kesimindeki Ayazağa askeri ve sanayi alanları ile düşük nüfus yoğunluğuyla güney bölgesine göre farklılıklar gösterdi. Yine bu bölgede yer alan Maslak ve çevresi, 1980’lerden itibaren bazı bankalar ve firmaların merkez olarak tercih ettikleri bir çalışma alanı haline geldi. Büyükdere Caddesi’nin İstinye kavşağı çevresinde irili ufaklı iş merkezleri açıldı.
Şişli’nin merkez semtlerinde, özellikle 1980’li yıllarda yıldızı parlayan ticaret sektörü önemini korumakla birlikte, 1990’lardan itibaren açılmaya başlanan büyük alışveriş merkezleri (avm) nedeniyle Nişantaşı-Osmanbey-Şişli aksındaki mağaza ve dükkanlar eski canlılığını yitirmiştir. Özellikle 1990’ların sonlarından itibaren Büyükdere Caddesi üzerinde çok sayıda avm hizmete girmiştir.
Şişli İlçesi, 1990’lı ve 2000’li yıllarda Büyükdere Caddesi üzerine yapılan yüksek katlı rezidans ve işyeri amaçlı olarak inşa edilen binalarla tekrar değişim yaşamaktadır. Büyükdere Caddesi’nin, özellikle Şişli merkezinden Maslak’a kadar uzanan kesimi İstanbul’un New York ve Tokyo’su görünümü kazanmış, Şişli İlçesi yaşanan bu hızlı değişim sonucunda, İstanbul ve Türkiye ekonomisinin iş ve finans merkezi olma durumuna gelmiştir.
2012 yılında yapılan idari düzenlemeyle ilçenin kuzey öbeğini oluşturan Ayazağa, Maslak ve Huzur mahalleleri Şişli’den ayrılarak Sarıyer ilçesine bağlandı.[5]
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Çatalca Yarımadası’nın doğu kesiminde, İstanbul Boğazı’nın batısında Avrupa yakasında yer alan ilçe topraklarının deniz kıyısı yoktur. Şişli, Marmara Havzasının Trakya / Kocaeli peneplenleri arasına dağılmış, boğaz ve akarsu vadilerle parçalanmış olup, platolar topluluğunun batısında, Boğaziçi – Haliç arasını dolduran Beyoğlu Platosu’nun kuzey uzantısında bulunmaktadır.
Galata’dan başlayan ve Beyoğlu, Şişli, Maslak, Derbent ve Büyükdere yönünde uzanan büyük sırt, Beyoğlu Platosunun su bölüm çizgisini oluşturmaktadır. Sırtın doğu kesimindeki sular Boğaziçi’ne, batı kesimi suları ise Kağıthane Deresi aracılığıyla Haliç’e akmaktadır. Bu büyük sırt aynı zamanda Şişli’nin ve daha önemlisi İstanbul’un bu bölümündeki yolların yönünü de belirlemektedir. Beyoğlu Platosu’nun sırtında yer alan, Tünel’den başlayarak Tepebaşı, Taksim, Şişli, Mecidiyeköy, Maslak Tepesi ve Okmeydanı’na uzanan güzergah aşınım sonucu düzleşerek bugünkü durumu almıştır. Taksim’de başlayan Beyoğlu Platosu’nun sırtında kuzeye doğru uzanan Cumhuriyet Caddesi’nin doğu yamacı tatlı bir eğimle Boğaziçi’ne, Dolmabahçe’ye iner. Batı yamacı ise Dolapdere ile Kurtuluş Caddeleri oldukca dik bir yamaçla birbirine bağlanırlar. Kurtuluş Caddesi’nin batısı ise yine tatlı bir eğilimle Tabakhane Deresine dek uzanır. Vadinin batı kısmı, Feriköy’ün batı eteklerinden itibaren yeni bir vadiye çıkılır. Baruthane Deresine dek uzanır. Baruthane Deresi’nin aktığı vadi, kuzeye daha fazla dökülmeden Paşa Mahallesinin yayıldığı alanda son bulur.
İlçenin ana eksenini oluşturan Beyoğlu platosunda yükseltiler Taksim’de 70-80 mt.ye, Okmeydanı’nda 80-100 mt.ye, Mecidiyeköy’de 100-120 m. ve Levent-Maslakta 130-140 m.ye dek çıkar. Şişli’nin en yüksek noktaları Tepeüstü ve Hürriyeti Ebediye, Duatepe ve Esentepe’dir. Şişli İlçesi’nde çok az yeşil alan kalmıştır.
Eğitim ve Sağlık[değiştir | kaynağı değiştir]
İTÜ Mimarlık Fakültesi olarak kullanılan Taşkışla
Şişli İlçesi eğitim kurumları açısından oldukça zengindir. İlçe sınırları içinde 14 okulöncesi eğitim kurumu, 36 ilköğretim okulu ve 29 ortaöğretim kurumu vardır. Nişantaşı Anadolu Lisesi (eski English High School), Notre Dame de Sion Fransız Lisesi, Nişantaşı Nuri Akın Anadolu Lisesi (eski Nişantaşı Kız Lisesi), Saint Michel Lisesi, Şişli Anadolu Lisesi ilçedeki köklü ortaöğretim kurumlarıdır.[6]
İstanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ), Marmara, Yıldız Teknik, İstanbul Bilgi, Beykent, Bahçeşehir, Haliç, İstanbul Bilim, Nişantaşı ve Okan üniversiteleri ile Kavram ve Şişli meslek yüksek okullarının bazı yerleşkeleri ilçe sınırları içinde bulunmaktadır.
İlçe sınırları içinde 2 devlet hastanesi (Şişli Etfal Hastanesi ve Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi), 18 özel hastane, 201 eczane ve 3 huzurevi bulunmaktadır. II. Abdülhamid tarafından 1898’de henüz 8 aylıkken ölen kızı Hatice Sultan’ın anısına yaptırılmış olan Şişli Etfal Hastanesi, Türkiye’nin ilk çocuk hastanesi ve modern hastaneciliğin uygulandığı ilk sağlık kurumudur.[3] Etfal Hastanesi ile birlikte Şişli’nin en eski sağlık kurumlarından biri olan Fransız Lape Hastanesi Türkiye’nin ilk modern psikiyatri hastanesidir.[7]
Spor[değiştir | kaynağı değiştir]
Galatasaray Profesyonel Futbol Takımı’nın 2011 yılına kadar maçlarını oynadığı Ali Sami Yen Stadyumu Mecidiyeköy’de yer alıyordu. Şişli İlçesi’ndeki spor tesislerinden başlıcası Feriköy Stadı’dır.
Şişli’de faaliyet gösteren en ünlü spor kulübü geçmişte Süper Lig’de mücadele etmiş olan Feriköy Spor Kulübü gösterilebilir.
İlçede etkinlik gösteren diğer spor kulüpleri; Şişli Belediyesi Spor Kulübü, Feriköy Paşa Mahallesi Spor Kulübü, Kuştepe Spor Kulübü, Mecidiyeköy Spor Kulübü, Mecidiyeköy Tayfun Spor Kulübü, Nişantaşı Spor Kulübü, Taksim Spor Kulübü, Ulutepe Spor Kulübü, İzzetpaşa Spor Kulübü, Öz Şişli Spor Kulübü, Mahmut Şevket Paşa Spor Kulübü
Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]
Cemil Topuzlu Açıkhava Tiyatrosu
Birçok sinema ve tiyatro salonu bulunan Şişli, İstanbul’un başlıca kültür merkezlerinden biridir. İlçedeki önemli kurumlarından en önemlileri Harbiye Açıkhava Tiyatrosu, Cemal Reşit Rey Konser Salonu, Lütfi Kırdar Kongre ve Sergi Sarayı’dır.
Bunlar dışında Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi, Gönül Ülkü-Gazenfer Özcan Tiyatrosu, Kenter Tiyatrosu, Harbiye Cep Tiyatrosu, Profilo Kültür Merkezi, Stüdyo Tiyatrosu, Tiyatrokare ve Efe Sanat Evi diğer tiyatro ve performans mekanlarıdır.[8]
Müzeler Askeri Müze ve Atatürk Müzesi’dir. Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Etüt (ATASE) Başkanlığı’na bağlı olan Askeri Müze, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde Harp Okulu olarak kullanılan Harbiye’deki tarihi bina ve yapıya sonradan eklenen ek binalardan meydana gelmektedir. Madalyalar, askeri kıyafetler, bayrak ve sancaklar, zırh gömlekler, kalkanlar, tablolar, silah türleri gibi dünden bugüne Türkiye’nin askeri gelişim ve değişim serüvenini ortaya koyan toplam 55000 eseri koleksiyonunda bulunduran Askeri Müze, bu geniş koleksiyondan 5000 adet eseri ziyaretçilerin ilgisine sunmaktadır.[9]
İlçe sınırları içinde, aralarında Teşvikiye ve Şişli gibi ünlü camilerin de olduğu toplam 33 cami, 1 cemevi, 17 kilise ve 2 sinagog yer almaktadır. Ayrıca Gürcistan Katolik Kilisesinin 5 dönümlük araziside bu bölgededir.
Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir]
Mecidiyeköy metrobüs durağı üstgeçidinden metrobüs hattının görünümü
İstanbul’un iki yakasını birbirine bağlayan köprülerden Boğaziçi Köprüsü’nün bağlantı yolu olan O-1 Otoyolu, Zincirlikuyu-Mecidiyeköy-Çağlayan güzergahını izledikten sonra Kağıthane İlçesi’ne girer. Şişli Camii’nden başlayıp Sariyer İlçesi’ne kadar uzanan Büyükdere Caddesi Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’nün bağlantı yolu olan O-2 Otoyoluyla da kesişir. Piyalepaşa Bulvarı ile Halaskargazi Caddesi diğer önemli ulaşım akslarıdır.
Dolmabahçe’de İnönü Stadı’nın kuzeyinden başlayarak Taksim ve Feriköy semtlerinin altından geçerek Şişli ilçesinin Bomonti semtinde son bulan Bomonti-Dolmabahçe Tüneli yaklaşık 2,4 km uzunluğundadır. Tünel, 2+2 şeritli, 500-600 metre uzunluğundaki bir bağlantı yoluyla Beyoğlu’nun Piyalepaşa semtine bağlanmaktadır. Burada, projenin ilk ayağı olan Piyalepaşa-Kâğıthane Tüneli’yle birleşmektedir.
Yenikapı-Hacıosman metro hattının (M2 Hattı) önemli bir kısmı Şişli sınırları içinden geçmektedir; Osmanbey, Şişli-Mecidiyeköy, Gayrettepe-Zincirlikuyu ve Levent istasyonları ilçe sınırları içindedir. İstanbul’daki ilk teleferik hattı olan Maçka-Taşkışla teleferiği 1993 yılında hizmete girmiştir.
İstanbul 1. Çevre Yolu (Metrobüs hattı), Büyükdere Caddesi ve Yenikapı-Hacıosman metro hattı gibi birçok ulaşım hattının kesişim noktası olan Mecidiyeköy, İstanbul şehir içi ulaşımında çok büyük bir öneme sahiptir.
Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Cevahir Alışveriş Merkezi
Şişli ilçesi hızla değişim içinde 21. yüzyıl İstanbul’unun hatta Türkiye ekonomisinin iş ve finans merkezi olma durumundadır. Şişli İlçesi’nde yaşayanların İstanbul’un değişik kesimlerinde çalıştıkları düşünülse de, Şişli katma değer açısından İstanbul ili içinde yüksek paya sahiptir. Ticaret ve hizmet sektöründe çalışanlar ağırlıklı bir paya sahiptir. İmalat sanayii daha çok Ayazağa’daki Cendere Deresi kıyılarında yoğunlaşmıştır. İmalata dönük tesislerin şehir merkezinden uzaklaştırılmalarıyla bu sektörde çalışan işgücünün payı giderek düşmektedir. Osmanbey, 1970’lerden beri binlerce irili ufaklı firmanın oluşturduğu bir tekstil ve hazırgiyim merkezidir. Büyük bir kısmı kendi markasıyla üretim yapan 4 bini aşkın firmayı barındıran Osmanbey’den 50’den fazla ülkeye de ihracat gerçekleştirilmektedir.[10]
Şişli-Mecidiyeköy-Esentepe-Levent-Maslak aksında uzanan Büyükdere Caddesi üzerinde ve çevresindeki bölge Türk finans sektörünün kalbi durumuna gelmiştir.
Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]
Şişli ilçesinin nüfusu İstanbul’un bütün diğer ilçeleri gibi sürekli bir nüfus artışına sahne oldu. 1965-1985 arasında ikiye katlanan nüfus, 1987’de Kağıthane’nin ayrılmasıyla yarı yarıya düşmüştür. 2011 ADNKS’ne göre ilçe sınırları içinde 320.763 kişi yaşamaktaydı. 2012 yılında Ayazağa, Maslak ve Huzur mahallelerinden oluşan kuzey kesiminin Şişli İlçesi’nde ayrılmasından sonra ilçe nüfusu 2014 ADNKS verilerine göre 272.380 kişidir. Nüfusun yaklaşık dörtte biri İstanbul doğumludur. Sivas, Ordu, Kastamonu ve Erzincan doğumlular da Şişli nüfusu içinde hatırı sayılır paya sahiptirler.[11] Gayrimüslimlerin eskisi kadar olmasa da nüfus içinde küçük bir payı vardır.
